W tym rozdziale ukazano, że forma Jaźni jest formą Boga i On jest w formie „Ja-Ja”
Uniwersalna zasada u podstawy korespondencji między pojęciami „wewnątrz” a przedmiotami „zewnątrz” jest prawdziwym znaczeniem terminu „umysł”. Dlatego ciało i świat, które ukazują się sobie jako zewnętrzne są tylko mentalnymi odbiciami. Tylko Serce manifestuje się w tych wszystkich formach.
W naturze wszechobejmującego Serca, czyli w rozległości czystego umysłu, znajduje się zawsze świecące, samoświetliste „Ja”. Ponieważ ono manifestuje się w każdym, nazywa się takie Wszechwiedzącym Świadkiem lub Czwartym Stanem.
Nieskończona Rozległość jest Rzeczywistością znaną Jako Najwyższy Duch lufo Jaźń, która świeci bez egoizmu jako Świadomość wewnątrz „Ja”, Jako Jedno we wszystkich indywidualnych istotach. To, co jest poza Czwartym Stanem jest tym tylko. Należy medytować nad rozległością Absolutnej Świadomości, która świeci wszech-przenikliwie wewnątrz i zewnątrz, nad świetlistością Czwartego Stanu, podobnej do przestrzeni przenikającej w najgłębszy niebieski rdzeń świetlistego płomienia i nieskończonej poza Tym przestrzeni. Prawdziwym stanem jest ten, który świeci nad wszystkim jak przestrzeń zawierająca i rozciągająca się poza płomień. Nie potrzeba zwracać na Światło żadnej uwagi. Wystarczy wiedzieć, że Rzeczywiste jest Stanem wolnym od ego. To, że każdy wskazuje na pierś, gdy wskazują na siebie jest wystarczającym dowodem, że Absolut przebywa jako Jaźń w Sercu. Riszi Wasiszta też mówi, że poszukiwanie Jaźni na zewnątrz siebie, zapomniawszy o jej nieprzerwanym świeceniu jako „Ja-Ja ” w Sercu jest podobne do odrzucenia bezcennego niebieskiego klejnotu w zamian za błyszczący kamyk. Wedantyści uznają za świętokradztwo traktowanie Jednej Stwórczej Utrzymującej i Pochłaniającej Najwyższej Jaźni jako oddzielnych bogów, Gana-pati, Brahmę, Wisznu, Rudrę, Maheśwarę i Sadasiwę.